tag:blogger.com,1999:blog-37386842267582954982024-02-08T06:01:14.083-08:00παραμυθιών εντροπίαπαραμυθιων εντροπιαhttp://www.blogger.com/profile/08351699724565836894noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-3738684226758295498.post-20246194554035010512012-05-10T03:57:00.000-07:002012-05-10T04:02:24.164-07:00Μερόνυχτα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μερόνυχτα<br />
με χάνω και με βρίσκω,<br />
σε καμβάδες ζωντανούς και γρίφους άλυτους.<br />
Μερόνυχτα<br />
σε χάνω και σε βρίσκω,<br />
στου μυαλού μου τις βαθιές ρωγμές.<br />
Μέρα και νύχτα<br />
ψάχνω να βρώ,<br />
σε έννοιες ουτοπικές,τη σωτηρία.<br />
Μέρα και νύχτα<br />
μας θρηνώ,<br />
η πλάτη σου βαριά χτυπά το βλέμμα μου.<br />
Μερόνυχτα<br />
ζητώ ούτε τη μέρα,ούτε τη νύχτα,<br />
να μη ξεχνώ,να μη θυμάμαι.<br />
Μερόνυχτα<br />
ματώνει η λογική,<br />
και η παράνοια αρμενίζει ανενόχλητη.<br />
Μερόνυχτα<br />
προσμένω τα όνειρά μας.<br />
Μέρα και νύχτα<br />
ώσπου να βρώ μια πατρίδα.</div>παραμυθιων εντροπιαhttp://www.blogger.com/profile/08351699724565836894noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3738684226758295498.post-76999364885138657082012-04-24T02:40:00.000-07:002012-04-24T02:51:35.360-07:00Τρικλίζων βήματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Βήμα μπροστά<br />
Βήμα πίσω<br />
περνούν οι μέρες μας<br />
να κοιτάμε το τώρα μέσα από πρίσμα νοσταλγίας.<br />
Μόνοι μέσα στους πολλούς.<br />
Κατακλισμένοι από αυτισμό και συμπάθεια.<br />
Μοναχικοί εράστες της κατάθλιψης.<br />
Επιλέγοντας τη ζάλη για συνοδηπόρο.<br />
Ο φίλος που μας ναρκώνει,<br />
μας δίνει την παραλογία μας για φαγήτο,<br />
και μεις γουστάρουμε και την καταπίνουμε αμάσιτη,<br />
και μαζί της,οι ιδέες μας αμάσιτες,<br />
τα αισθήματά μας αμάσιτα,<br />
οι επικοινωνίες μας το ίδιο αμάσιτες.<br />
Προτιμούμε να μη γευτούμε τις δυσοίωνες πράξεις των καιρών.<br />
Δειλά και τρομαγμένα όντα,<br />
οι εποχές δεν πρόλαβαν να μας πληγώσουν.<br />
Πήραμε το μαχαίρια μόνοι μας και κατάπιαμε αντιβιωτικά και παυσίπονα.<br />
Τα σημάδια που βλέπετε τα κάναμε οι αυτόχειρες.<br />
Οι εποχές δε μας άγγιξαν.<br />
Πνιγμένοι από το κρασί βήχουμε ξερνώντας κομμάτια της αχώνευτης ζωής μας.<br />
Ξεχασμένα κεφάλαια της κυρτωμένης μας ύπαρξης,<br />
μας χτυπάνε το κεφάλι σαν γκονγκ και μεις ουρλιάζουμε,<br />
και παίρνουμε χάπια,χάπια άγνοιας,χάπια καθησυχασμού και ύπνωσης,<br />
ώστε να μην αντικρίσουμε πότε την εποχή.<br />
Αυτή που μας πλήγωσε πιο πολύ απο κάθε αυτοκτονία.</div>παραμυθιων εντροπιαhttp://www.blogger.com/profile/08351699724565836894noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3738684226758295498.post-72460839552677092382012-04-24T01:19:00.001-07:002012-04-24T02:42:14.752-07:00Πτώση απο το τίποτα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: inherit; font-size: small;">Ερωτεύτηκα</span> κάποιον άλλο μέσα στις πτύχες σου.<br />
Κάποιο με ευαισθησίες που αγγίζουν και τα άστρα.<br />
Κάποιον που έβαζε στεφάνι την αγάπη πάνω στον ήλιο.<br />
Αυτό τον κάποιο της φαντασίας,<br />
που καμία σχέση δεν έχει με το πτώμα της πραγματικότητας.<br />
Ω πονώ,<br />
αυτός δε φταίει που υπήρξε, <br />
μα το σκότωσε ο στρατηγός κάποιο βράδι.<br />
Αγάπησα ένα κουφάρι και το φύλαγα πετράδι.<br />
Ένοιωσα την αγάπη να αναβλίζει απέραντη,<br />
για ένα μισοτελειωμένο ουίσκι με εκλεπτισμένο άρωμα.<br />
Αγάπησα ένα τίποτα στο χάος.<br />
Τυφλή εξ' αμελείας.<br />
Και έχασα τα πάντα σαν ξύπνησα.<br />
Ήταν απότομη η πτώση,<br />
παρατηρητής δίχως πνοή.<br />
Και πιο πολύ λυπάμαι για τον εκφυλισμό του έρωτα.<br />
Τι θα πει.<br />
Νομίζω πως ξέχασα το νόημα.<br />
Ας σηκώσει κάποιος το χέρι του να μου πει.<br />
Κανείς.<br />
Όλοι γυρνούν την πλάτη,κοιτάζοντάς με στα μάτια.<br />
Μου απάντησαν με ειλικρίνια.<br />
Κανείς δε μπορεί να εξηγήσει τα ανείπωτα.<br />
Και να ξέρεις του λέω,<br />
καμιά φορά συγκεντωνόμαστε τόσο πολύ στο τίποτα,<br />
που γίνεται κάτι.<br />
Και αυτό το κάτι γίνεται πελώριο.<br />
Γίνεται η ζωή, η ανάσα μας, οι φόβοι και οι πόνοι μας.<br />
Μα πώς ξεχάσαμε κάτι.<br />
Το τίποτα δεν εκτιμά.<br />
Δεν επιστρέφει.<br />
Το τίποτα είναι τίποτα και τίποτα θα παραμένει.<br />
Ως που να γίνει κάτι.</div>παραμυθιων εντροπιαhttp://www.blogger.com/profile/08351699724565836894noreply@blogger.com0